Gister is mijn caviaatje Lou overleden. Na bijna zeven jaar bij ons te zijn geweest is het nu toch wel heel erg wennen, nu hij er niet meer is. Lou kwam bij ons toen hij een paar maanden oud was en groeide van klein caviaatje tot een dikkerdje. De afgelopen maanden hebben we al een aantal keer gedacht dat hij de volgende dag niet zou halen maar steeds krabbelde hij er weer bovenop.
Ook zijn we regelmatig naar de dierenarts geweest voor of zijn tandjes of een ander pijntje. Regelmatig ging hij onder narcose maar toch leek hij daar niks aan over te houden. Die million dollar cavia van ons.
Na Pasen ging het echter toch steeds minder goed en toen ik na Koninginnedag thuis kwam ging het wel echt slecht. Hij kon in eerste instantie zijn achterpootjes niet meer bewegen al sprong hij later nog weer even door zijn kooi. Gisterochtend lag hij heel stilletjes onder het hooi. We hebben Tessa opgehaald van Schiphol en toen we terug kwamen ging het duidelijk nog slechter. Hij heeft gewacht tot ze er weer was en later in de middag heeft hij het vechten opgegeven.
Lieve Lou, wat was je een sterk en leuk caviaatje. Ik zal je missen, nu ik je niet meer door het huis kan zien huppen of kan horen piepen of even tegen je kan kletsen, maar hopelijk heb je het een beetje leuk gehad bij ons.
Dikke knuf, S.
