De eerste paar weken van m’n studie zitten erop. De eerste weken waren zwaar maar erg leuk. Een heel nieuw leven waar ik aan moest wennen. Dat heeft wel wat slapeloze nachtjes opgeleverd. Vier dagen in de week op weg naar Doorn. In plaats van het half uurtje fietsen, wat ik de afgelopen zeven jaar heb gedaan, moet ik nu anderhalf á twee uur met het openbaar vervoer reizen. Dat betekent dat als ik het eerste uur college heb, ik om 6 uur op moet. Dat is wel even wat anders dan de uurtjes van vorig jaar.
’s Avonds bekaf van alle nieuwe indrukken, het lange reizen en de lange schooldag. Ik ben net weer een klein brugpiepertje. Inclusief grote tas.
Maar de studie is geweldig. Erg leuke mensen en zelfs het reizen begint me mee te vallen. Ik ben ’s ochtends niet de enige die op de bus staat te wachten bij station Driebergen-Zeist. M’n halve klas staat er. Dat maakt het reizen een stuk gezelliger. En het levert hilarische momenten op. Vooral als we vijf minuten voor het einde van het laatste uur alles hebben ingepakt en achter elkaar aan naar de bushalte rennen. Dit, omdat we anders de bus missen en een half uur moeten wachten. Met een beetje geluk moeten we dan ook nog rennen voor de trein, waarna we uitgeput kunnen neerploffen in de treinstoelen. Op naar huis.
Nu zit het eerste blok er bijna op en kan ik de vakantie al bijna ruiken. Was het maar vast zover!
Xoxo Sabine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten